Het is me opgevallen dat, vooral op social media, als kinderen/jongeren iets doen wat niet door de beugel kan, dit vaak wordt verweten aan het “gebrek aan opvoeding”.
Dat vind ik nogal wat.
Opgroeien
Zeker weten dat de opvoeding door de ouders een fundamentele invloed heeft op de ontwikkeling van een kind. Ouders geven een kind normen en waarden mee. Hoe dan ook. Dit is omdat de ouders bepaalde regels uitdragen, of juist niet.
Ook wij als samenleving hebben invloed op het opgroeien van kinderen. Ook wij geven normen en waarden mee aan deze kinderen. Hoe dan ook. Bijvoorbeeld op school gelden andere normen en waarden dan thuis. Dat geldt voor alle plekken waar een kind komt; iedere plek heeft eigen normen en waarden. Bij sommige plekken kun je daarover met elkaar overleggen zodat de verschillen niet te groot zijn, maar soms heb je het te nemen zoals het is.
Als kinderen ouder worden, hebben leeftijdsgenoten steeds meer invloed op elkaar. Ook op de normen en waarden. Het is dus niet zo dat ouders de normen en waarden van kinderen bepalen.
Ik vraag me af in wiens belang ouders worden afgekraakt als er iets mis gaat. Wordt iemand een betere opvoeder van een wijzend vingertje? Wordt het kind er beter van? Wie wordt er beter van die veroordelingen? Wat schieten we er mee op? Is dit hoe we met elkaar omgaan? Elkaar naar beneden halen? Wat voor invloed heeft dat op onze kinderen?
Het gedrag dat wij vertonen, is het voorbeeld dat wij geven. En hoe anderen jou benaderen, heeft invloed op jouw eigen zelfbeeld. Jouw zelfbeeld heeft invloed op jouw gedrag. En zo komen we in een negatieve spiraal waar bijna niet uit te komen is.
Check yourself
Oké, laten we er even van uit gaan dat het onacceptabele gedrag van het kind inderdaad wordt veroorzaakt door het gebrek aan opvoeding door de ouders. Deze ouder heeft dan hulp nodig bij de opvoeding. Door deze ouder te veroordelen, maak je het lastiger voor de ouder om hulp te zoeken. Zeg nou zelf, om te erkennen dat je tekort schiet als ouder en dat je hulp nodig hebt, is niet niets. Hiervoor moet je jezelf kwetsbaar opstellen en dat vraagt moed.
De rol van moeder is de belangrijkste rol die ik ooit zal vervullen in mijn leven. Mijn moederschap brengt hele mooie dingen met zich mee. Ik kan er enorm van genieten. Tegelijkertijd kost het me soms machtig veel energie en brengt het onzekerheden en zorgen met zich mee. Doe ik het wel goed? Oefen ik voldoende invloed uit op mijn kinderen? Oefen ik de juiste invloed uit? Geef ik ze genoeg ruimte om zichzelf te zijn? Wat voor invloed heeft de buitenwereld op mijn kinderen? Allerlei vragen en dilemma’s die opkomen bij het ouderschap. Ik zal echt niet altijd het juiste doen. Ik heb fouten gemaakt en ik zal er nog meer maken, ook als moeder zijnde. Hoe fijn is het dan om mijn verhaal te kunnen doen bij een andere moeder. Om mijn hart te luchten, om mijn overwegingen te bespreken, om me kwetsbaar op te stellen. Zonder veroordeeld te worden.
Tuurlijk mag je iets vinden van andermans ouderschap. Je mag het ronduit k*t vinden wat iemand er van bakt. Het is goed om een mening te hebben, want die mening bepaalt vervolgens jouw eigen handelen. Maar wat ga je doen met die mening? De ander veroordelen? Of iets om de situatie beter te maken? Of in ieder geval niet nog slechter? Misschien kunnen we daar met zijn allen over nadenken in plaats van alleen maar roepen wat een ander fout doet.
In het kader van de Week van de Opvoeding organiseert MOE en FIT in samenwerking met Happy Movement en JOZ een dialoogtafel over opvoeding. Wij gaan graag met elkaar in gesprek over jullie ideeën van goede opvoeding. Voor meer informatie en/of aanmelden: www.happymovement.nl
