Category:

Gezondheid

Om gezond te leven, heb je balans nodig.

Stimuleer je gezondheid door inspanning en ontspanning: sporten, bewegen, luieren, verantwoord eten, …

Hoe overleef ik als introvert in een extraverte wereld?

written by Siwoh

Toen ik jonger was, vroeg ik me vaak af wat er mis was met mij. Hoe meer mensen ik om me heen heb, hoe eenzamer ik me vaak voel. Ben ik verlegen, asociaal of contactgestoord? Toen ik ouder werd en mezelf begon te accepteren voor wie ik ben, kwam ik er achter dat er helemaal niets mis is met mij. Ik ben gewoon introvert. En dat kan best lastig zijn in een wereld waarin extraversie de norm is.

Extraverte samenleving

In onze maatschappij is het belangrijk om jezelf te profileren. Om te laten zien wie je bent en uit te spreken wat je vindt. Om snelle antwoorden te hebben en graag in het gezelschap van mensen te zijn.

Ik kreeg regelmatig te horen dat ik aan mezelf moest werken. Dat ik meer van mezelf moet laten zien. Dat ik minder bescheiden moet zijn. Dat ik saai ben omdat ik niet outgoing ben. Ik voldeed niet aan de norm.

Introverte persoonlijkheid

Toen ik ouder werd, vroeg ik me af wie die norm eigenlijk bepaalde. Het viel me op dat de mensen die van mij vroegen om te veranderen, hun eigen extraverte karakter als norm stellen. Het heeft lang geduurd voordat ik doorhad dat het één niet beter is dan het ander.

Ik ben naar binnen gericht, besteed veel tijd en aandacht aan mijn eigen gedachtes, gevoelens en ideeën. Ik heb een rijke binnenwereld en hecht minder waarde aan de buitenwereld. Dat wil niet zeggen dat ik verlegen, arrogant, afstandelijk of ongeinteresseerd ben. Integendeel. Ik voel een enorme betrokkenheid naar mensen toe. Ik kan goed observeren en luisteren. Daarnaast praat ik niet om te praten en sta ik niet graag in het middelpunt van de belangstelling. Dat maakt mij een waardevolle gesprekspartner.

Interactie en het verdelen van mijn aandacht kost me wel veel energie. Daarom geef ik de voorkeur aan een-op-een contacten en blijf ik in groepen wat op de achtergrond. Ik heb ook relatief veel alleen-tijd nodig om op te laden.

Wees jezelf

Ik heb moeten leren om mijn eigen behoeftes en verlangens te respecteren. Waarom moet ik veranderen als ik me daar niet prettig bij voel? Voor wie? Ik vind het alleen nodig om te veranderen als je daar zelf behoefte aan hebt. En dan vraag ik me af of veranderen het goede woord is of dat het woord groeien beter van toepassing is.

Ik heb bijvoorbeeld moeten leren om presentaties te geven en voor groepen te spreken, want dat is nou eenmaal onderdeel van mijn werk. Ik moest vooral leren om dat presenteren en spreken op een manier te doen die voor mij prettig voelt. Ik hoef het niet te doen zoals een ander het doet, iemand met veel succes. Ik moet het doen als mezelf en daar wil ik me prettig bij voelen.

Als je worstelt met je eigen introvertheid, kun je je daar op laten trainen of coachen. Als je het idee hebt dat jouw kind introvert is, kun je hier tips vinden om daar als ouder mee om te gaan.

22 augustus 2018 0 comment

Denken en voelen Gezondheid

Laat het verleden los, laat het gaan

written by Siwoh

Soms blijven mensen in het verleden hangen. En dan heb ik het niet over de kleding- of kapselkeuze. Ik bedoel als mensen telkens teruggrijpen naar vroegere ervaringen. Dat kan onnodig veel energie kosten.

Negatieve gebeurtenissen

Vooral negatieve gebeurtenissen uit het verleden kunnen energie zuigen als je er in blijft hangen. Als kind vond ik bijvoorbeeld dat mijn vader er niet voor mij was op de manier die ik nodig had. Nu ik volwassen ben, toont hij meer interesse en laat hij mij mezelf zijn. Ik kan ervoor kiezen om in het verleden te blijven hangen en telkens weer stil te staan bij wat ik heb gemist, wat ervoor zou zorgen dat ik rondloop met verdriet en woede. Ik kan er ook voor kiezen om blij te zijn met hoe de situatie nu is. Om blij te zijn dat hij me zo nu en dan belt om te vragen hoe het met mij en mijn gezin gaat. Dat hij geen geforceerd gesprek probeert te voeren, maar gewoon zegt: ‘Oke, ik heb je stem weer gehoord.’

Door stil te staan bij de positieve ervaringen van nu in plaats van de negatieve ervaringen van vroeger, sta ik positiever in het leven. Hiervoor is het wel nodig om dingen een plek te kunnen geven. Als je dat zelf niet lukt, kan bijvoorbeeld therapie daar goed bij helpen.

Positieve gebeurtenissen

Ook positieve ervaringen uit het verleden kunnen een belemmering zijn in het heden. Bijvoorbeeld een vriendschap die vroeger goed was voor je, maar nu negativiteit met zich meebrengt. Het is nou eenmaal zo dat mensen soms een andere kant op groeien, waardoor je niet meer met elkaar op een lijn zit. In sommige gevallen zorgt dat voor irritaties. Je kunt dan wel blijven teruggrijpen op vroegere positieve ervaringen, maar soms is het beter om te erkennen dat die goeie oude tijd niet meer is. Om de vriendschap te koesteren voor wat hij was, is het soms nodig om de ander los te laten. Hier hoeven geen verwijten bij te komen kijken. Het is gewoon zo dat niet alle relaties voor altijd zijn. En dat is oke.

Hier en nu

We kunnen het verleden zien als een les. Een les over jezelf en over anderen. Een les waar je van groeit en sterker door wordt. Het verleden bepaalt voor een groot deel wie je vandaag bent. Maar niets wat je vandaag doet, verandert iets aan de gebeurtenissen in het verleden. Eigenlijk bestaat het verleden alleen nog in je gedachten. Het is het heden dat belangrijk is.

Een aantal dingen kunnen je helpen om meer in het hier en nu te zijn: yoga, meditatie en ontspanningsoefeningen. Je kunt er ook voor kiezen om dingen van je af te schrijven. Op een papiertje dat je vervolgens verbrand, in een dagboek of een blog.

8 augustus 2018 0 comment

Denken en voelen Opvoeding

Het zou jouw kind maar zijn

written by Siwoh

Gisteravond liepen Marcel en ik mee met een stille tocht. Een stille tocht die werd georganiseerd naar aanleiding van een brute verkrachting in Rotterdam.

Slachtoffer

Toen ik de eerste berichten las over het voorval, voelde ik een enorm triest gevoel over me heen komen. De arme meid. Ik kan me niet voorstellen wat voor pijn en angst zij heeft gevoeld. En hoe verloren zij zich heeft gevoeld toen zij om hulp schreeuwde, maar er niemand was die ingreep.

Het zou je dochter maar zijn. Hoe help je haar om de wereld niet alleen als verrot te zien? Hoe help je haar om vast te houden aan de mooie dingen die het leven biedt? Om er vertrouwen in te hebben dat er ook goede mensen zijn die het beste met je voor hebben? Hoe maak je haar dat wijs nadat haar zoiets bruuts is aangedaan? In haar eigen straat. Voor de deur van haar eigen woning.

Dader

Al snel is er een verdachte van het misdrijf aangehouden. Een 18-jarige jongen. 18 jaar. Een knul van 18. Een 18-jarige bruut.

Het zou je zoon maar zijn. Je kunt je toch niet voorstellen dat je wordt gebeld omdat je zoon is opgepakt voor een brute verkrachting? Kun je nog slapen met de wetenschap dat je kind dat een ander heeft aangedaan? Is er dan nog sprake van onvoorwaardelijke liefde?

Onze kinderen

Ik probeer mijn denken en doen niet te laten leiden door dergelijke nare gebeurtenissen. Ik wil mijn kinderen niet laten opgroeien in angst. Ik doe mijn best om mijn kinderen groot te brengen met liefde. Ik wil dat ze liefde voelen voor henzelf en liefde voor hun medemens. Ik wil stimuleren dat hun handelingen voortkomen uit de beste bedoelingen. Ik wil dat ze zich veilig voelen.

Dat wil ik niet alleen voor mijn eigen kinderen, maar ook voor andermans kinderen. Dus vandaag ga ik vol goede moed naar mijn werk, met kinderactiviteiten op de agenda. Om met kinderen te lachen en te praten. Om ze te corrigeren als dat nodig is en om ze te complimenteren voor goed gedrag. Om ze te laten weten dat ze er mogen zijn.

1 augustus 2018 0 comment

Denken en voelen Opvoeding Zwangerschap

Bekijk het leven door een positieve bril

written by Siwoh

Van de week had ik een gesprek met een stagiaire die best streng is voor zichzelf. Ze zei moeite te hebben met “negatieve feedback”. Ze vond het erg lastig om daar mee om te gaan. In ons gesprek adviseerde ik haar om het anders te benaderen en het eventueel anders te benoemen, bijvoorbeeld “opbouwende kritiek”. Op die manier is de insteek misschien positiever.

Positieve opvoeding

In de opvoeding van kinderen kun je kiezen voor een positieve opvoeding. Dat wil zeggen dat je op een opbouwende manier omgaat met het gedrag en de emoties van kinderen. Je stelt grenzen en stimuleert gewenst gedrag door het gewenste gedrag te benadrukken. Bijvoorbeeld: ‘Hier in huis ruimen we het speelgoed op als we uitgespeeld zijn.’

Bij ons thuis vergeet Bradley, net als 90% van de tieners, vaak om dingen met ons te communiceren. Ik kan hier iedere keer geïrriteerd door raken en boos op hem worden, maar ik kan ook kiezen voor een andere/positievere aanpak. Op de momenten dat hij er wel aan denkt, benoem ik dat en geef ik hem er een compliment voor. Bijvoorbeeld: ‘Goed dat je eraan denkt om het door te geven!’

Positief denken

Een positieve benadering werkt opbouwend in het contact met anderen en is goed voor hun zelfvertrouwen. Maar ik zou het ook wel wat vaker op mezelf mogen toepassen.

De laatste weken zit ik niet zo lekker in mijn vel. Door zwangerschapskwaaltjes kan ik niet sporten zoals ik dat gewend ben. Ik heb veel last van mijn rug, ik voel me dik en ben emotioneel. Ik ga me niet beter voelen als ik telkens teleurgesteld ben in mezelf en in een negatieve vibe blijf hangen. Misschien moet ik mijn eigen uitdagingen ook wat positiever benaderen:

Het lukt me niet om een half uurtje te zwemmen, omdat ik na 15 minuten draaierig word. Gelukkig heb ik in ieder geval 15 minuten kunnen zwemmen. Nu kan ik extra lang onder de warme douche staan.

Mijn lichaam kan minder aan dan voorheen en ik moet meer rust nemen. Voor de zwangerschap snakte ik naar meer rust in mij leven. Dit komt als geroepen!

Van maatje S naar maatje M gaan, maakt me nog niet dik. De M staat voor medium oftewel middelgroot/gemiddeld/doorsnee. Ik hoor er eindelijk bij!

Van deze gedachten word ik in ieder geval een stuk opgewekter 🙂

11 juli 2018 0 comment

Denken en voelen Gezin Relatie

En wij leven nog lang en gelukkig?!

written by Eline

Vandaag is het zover: Bas (mijn man) is jarig. Na 2 maanden en 1 week waarin hij nog 27 was en ik 28, zijn we nu allebei 28. Iets waar hij altijd meer mee bezig is dan ik. Vooral die 2 maanden en 1 week dat ik al 28 was en hij nog 27, moest hij met enige regelmaat benoemen dat hij met een oude vrouw getrouwd is. En niet te vergeten, dat ik eerder 50 zal zijn dan hij. Dat komt ieder jaar weer terug. En ondanks dat hou ik nog steeds van hem. Want laten we eerlijk wezen, hij wordt vaak een stuk ouder geschat en ik een stuk jonger.

Gekwetst

Houden van gaat soms wel gepaard met enige struggles. Het getrouwde leven is niet altijd rozengeur en maneschijn. Of zoals het in de Disney films wordt neergezet: “En ze leefden nog lang en gelukkig…”

Wij hebben ook zo onze momenten dat we elkaar even niet kunnen uitstaan. Dat een ruzie hoog oploopt en we heel boos zijn op elkaar. Wat ook helemaal niet verkeerd is, denk ik. We zijn allebei anders en hebben zo af en toe een andere mening. Zolang we aan het einde van de ruzie maar ‘sorry’ zeggen tegen elkaar. Iets waar Bas beter in is dan ik en wat ik van hem heb mogen leren.

Nog niet zolang geleden hadden we een gesprek waarna ik mij in alles gekwetst voelde. Ik voelde me in de steek gelaten en heel alleen. Ik heb Bas daarna niet aangekeken of gesproken. De dag erna voelde ik me verdrietig, boos en gefrustreerd. Ik vroeg me af waarom ik ooit met Bas was getrouwd. Toen hij thuiskwam uit zijn werk konden we er niet meer omheen, we moesten dit uitpraten. Uit dit gesprek bleek dat Bas zich ook gekwetst, boos en alleen voelde. Dat er dingen waren gezegd en gebeurt die niet direct zo bedoeld waren. We hebben veel gehuild en gepraat en juist daardoor kwamen we erachter dat we ons op dat moment allebei erg alleen voelden. We misten elkaar.

Date Night

Bas en ik bespreken alles, ook voordat we genoemde ruzie hadden. Na deze ruzie hebben we ons voorgenomen om nog meer dan daarvoor te praten en om samen leuke dingen te blijven doen. Dus in plaats van altijd met de kinderen bezig te zijn en het te hebben over poepluiers, snot, rode billen etc., lassen we nu een keer per maand een Date Night in. Een avond voor ons samen, waarbij we iets leuks doen. En het ook over andere dingen hebben dan de kinderen. We willen zoveel mogelijk vieren: onze trouwdag, verjaardagen, etc. We zijn van mening dat we dankbaar mogen zijn voor wat we ontvangen.

Jarig

Vandaag is Bas jarig en hij heeft de pech dat ik met buikgriep op bed lig, de meiden op het kinderdagverblijf zitten en hij het balkon mag opknappen. Echt jarig voelt hij zich niet, denk ik. Maar we proberen het aankomend weekend gewoon goed te maken en zijn verjaardag te vieren met een super leuk feestje. Want ik hou van hem, ondanks al onze gebreken en tekortkomingen. Gewoon zoals hij is.

4 juli 2018 0 comment

Gezondheid Zwangerschap

Zwangere vrouwen zijn zeikerds

written by Siwoh

Nu ik zwanger ben, merk ik dat mijn blogs vooral over mijn zwangerschap gaan. Dit keer wilde ik ergens anders over bloggen, maar van de week gebeurde er iets dat ik toch echt even met jullie moet delen. Een zwangerschapskwaaltje. Misschien is mijn verhaal herkenbaar voor moeders. En anders kun je er vast om lachen.

Wat een gezeik

Het is algemeen bekend dat zwangere vrouwen vaak moeten plassen. Dat hebben we vooral te danken aan de hormonale veranderingen. Daarnaast stijgt de hoeveelheid bloed in je lichaam tijdens de zwangerschap. Hierdoor moeten de nieren meer vocht verwerken, wat uiteindelijk in de blaas terechtkomt.

En dan is er natuurlijk nog de baarmoeder die er tijdens de zwangerschap een beetje ongemakkelijk bij ligt ten opzichte van de blaas. In het eerste trimester neemt de baarmoeder de plek in van de blaas, waardoor er minder ruimte overblijft om urine op te slaan. Aan het einde van het derde trimester is de kans groot dat het hoofd van het kindje vol tegen de blaas aan drukt. Niet raar dat je dan nog vaker moet plassen.

Vooral in het derde trimester kun je ook last hebben van zwangerschapsincontinentie. Naarmate de zwangerschap vordert, verslappen je spieren. Ook je bekkenbodemspieren en de sluitspier. Tel daar de druk van de baarmoeder op de blaas bij op en ja hoor… niesen, hoesten of lachen zonder piesen zit er niet meer in.

Nu blijkt dus dat je ook in het tweede trimester last kunt hebben van zwangerschapsincontinentie. Erg fijn om daar op je werk achter te komen…

Ik kwam van een afspraak buiten de deur en liep het kantoor binnen om mijn tas neer te zetten en mijn jas uit te doen. Terwijl ik dat deed, moest ik niezen en ja hoor… ik pieste in mijn broek. En nee, niet een paar druppeltjes. Het was echt een plasje. Dus mijn jas ging weer aan, mijn tas weer op mijn rug en op de fiets naar huis om schone kleding aan te trekken.

Bekkenfysiotherapie

Toevallig had ik voor de volgende dag al een afspraak staan met een bekkenfysiotherapeut. Nou ja, niet geheel toevallig. Die afspraak had ik staan omdat ik al snel in de zwangerschap last kreeg van mijn onderrug en dat telkens erger werd. De verloskundige adviseerde mij om langs te gaan bij een bekkenfysiotherapeut. Mijn ongelukje was dus wel een bevestiging dat dit een goed advies was.

De fysio heeft mij oefeningen meegegeven voor thuis, om de spieren aan te sterken. Laten we hopen dat die helpen en het gezeik snel voorbij is.

27 juni 2018 0 comment

Denken en voelen Relatie Zwangerschap

Mijn vriend is blijkbaar ook zwanger

written by Siwoh

Laatst hoorde ik Marcel zeggen: “Wij zijn zwanger.” Euhm… Oke… Ik ben misselijk en moe. Ik heb pijnlijke borsten. Ik kan niet stoppen met eten. Ik word dik. Maar wij zijn zwanger. Ja, wij zijn zwanger. Ook voor hem vinden er veranderingen plaats. Ook hij bereidt zich voor op het ouderschap. Ik draag ons kind, dus het is logisch dat ik de zwangerschap dagelijks bewust ervaar. Maar hoe is dat nou eigenlijk voor de vader? Hoe ervaart hij de zwangerschap? Ik vroeg het aan Marcel…

“Voordat we wisten dat we zwanger zijn, merkte ik wel dat Siwoh zich niet lekker voelde. We hadden het hierover en ik adviseerde haar om naar de dokter te gaan. Beetje stom. We waren het traject ingegaan om zwanger te worden, maar ik stond er geen seconde bij stil dat ze misschien wel zwanger was.”

Ik had op een gegeven moment wel een vermoeden dat ik zwanger was. Ik hield dat voor me, omdat ik hem geen valse hoop wilde geven. Toen de zwangerschapstesten positief waren en ik hem het nieuws liet weten, duurde het ook echt een tijdje voordat het kwartje viel.

“Toen we zwanger bleken te zijn, was ik wel eventjes in de wolken. Toen kwam de dagelijkse misselijkheid van Siwoh en werd haar lontje wat korter. Ze kon wat geprikkeld reageren.”

Kattig. Ik was gewoon kattig.

“Als zij zo geprikkeld reageerde, moest ik soms wel even op mijn lip bijten. Gelukkig kan ik de dingen goed relativeren. Ik legde makkelijk de schuld bij de gierende hormonen en niet bij haar zelf. Hierdoor kon ik dingen slikken en gewoon doorgaan. Volgens mij is deze periode van misselijkheid en vermoeidheid achter de rug en kunnen we nu genieten van de groeiende buik. De buik. Mijn altijd slanke vriendin heeft ineens een buik.”

Hmmm okee… waar gaat dit naartoe??

“Ik begrijp waar de groeiende buik vandaan komt, maar soms sta ik niet stil bij de zwangerschap. Dan zie ik haar en denk ik: Wow, dat gaat een flink kind worden. Gelukkig is ze ondertussen zelf op het punt gekomen dat ze haar groeiende buik accepteert en ervan geniet. Zelf heb ik het gevoel dat de komende periode een mooie periode wordt in de zwangerschap.

Tot nu toe is de zwangerschap gevuld met mooie momenten. Bijvoorbeeld de echo’s. Ik was totaal betoverd door wat ik op het beeld zag bewegen en kreeg heel weinig mee van wat de verloskundige zei.

Mijn ervaring met de zwangerschap is dus best positief. Ik hou wel in mijn achterhoofd dat er ook zware momenten zullen komen. Momenten die zwaar zullen zijn voor Siwoh en er meer op mijn bordje terecht komt. Sowieso wordt er nu meer van mij verwacht in de huishouding. Siwoh heeft niet zozeer die verwachting, maar meer ikzelf. De eerste drie maanden van de zwangerschap waren moeizaam voor haar. Ik vind het belangrijk dat zij van de zwangerschap kan genieten. Dus de momenten dat zij zich wel prettig voelt, wil ik haar niet laten invullen met huishoudelijke taken.”

Lief he. Marcel is heel betrokken en behulpzaam. Dat maakte het allemaal wel wat prettiger voor mij. Doordat hij wat meer deed in de huishouding, kon ik wat vaker mijn rust pakken. Dit was ook een lesje loslaten voor mij. De was werd niet gevouwen volgens mijn normen en de keuken was niet spik en span. Maar ik was allang blij dat het werd gedaan.

“Bij de geboorte van ons kind ben ik 40 jaar. Ik heb veel mensen in mijn omgeving die dit al eens hebben meegemaakt. Ik luister veel naar wat iedereen te vertellen heeft. Het is wel lastig om uit alle tips de voor ons bruikbare tips te filteren.

Verder is Siwoh mijn grote bron van informatie. Zij heeft al een zwangerschap meegemaakt en leest er ook veel over. Zelf lees ik ook het een en ander op het internet en in tijdschriften, maar zij komt altijd met nieuwe interessante informatie. Bijvoorbeeld over een handige kinderwagen. Of een filmpje over hoe de organen opzij worden gedrukt tijdens de zwangerschap.

Ik word voor het eerst vader, dus dit is voor mij een hele nieuwe ervaring. Ik wilde altijd al graag vader worden. Vanaf het eerste moment dat ik hoorde over de zwangerschap, ervaar ik het als erg bijzonder. Het enthousiasme van de mensen om ons heen is ook heel leuk. Het is fijn om te merken dat mensen ons dit echt gunnen. We hebben de gunfactor.”

20 juni 2018 0 comment

Denken en voelen Zwangerschap

Help ik word dik!

written by Siwoh

Vorige week deed ik een proefles zwangerschapsyoga. Het thema van de les was liefde. Liefde voor je kindje, liefde voor jezelf en liefde voor je groeiende buik. Iedereen in de groep was positief over haar groeiende buik. Ik was de enige in de groep die minder positief was. Ik moest wennen aan mijn groeiende buik, omdat ik best snel dik word.

Toen ik acht weken zwanger was, had ik al een aardig buikje. Als je me niet kent, zou je denken dat ik gewoon een vetbuikje had. Maar mensen die mij kennen, weten dat ik dat niet had. Voordat we de zwangerschap bekend maakten, moest ik dus wel mijn best doen om mijn buik enigszins te verbergen.

Reacties van anderen

Nu we de zwangerschap bekend hebben gemaakt, hoef ik mijn buik niet meer te verbergen. Anderen zien nu ook dat ik snel dikker word. Ik krijg regelmatig de vraag of het er echt maar één is. En als mensen gewend zijn dat je slank bent, vinden ze het ook erg leuk om je er een aantal keer per dag op te wijzen dat je nu “dik” bent. Maar er zijn ook mensen die zeggen dat ik er goed uitzie, dat ik straal. Het duurde iets langer voordat die positieve opmerkingen bij me binnenkwamen. Ik voelde me een fatsige krentenbol.

Verschil met eerste zwangerschap

Tweede kind

Iets wat ik veel te horen krijg, is dat de tweede zwangerschap veel sneller zichtbaar is dan de eerste. Bij de eerste zwangerschap zijn de spieren van je buik en baarmoeder uitgerekt. Hierdoor rekken bij een volgende zwangerschap de spieren sneller weer uit, waardoor een buikje sneller zichtbaar is.

Hormonen

De hormonen progesteron en oestrogeen kunnen voor een opgeblazen bol buikje zorgen. Je buik zet uit doordat je vocht vasthoudt, je darmen langzamer werken en groter worden. Ik heb Prikkelbaar Darm Syndroom, dus dat wil dan helemaal wel. Daarnaast wordt je baarmoeder natuurlijk groter.

Liefde voor mijn buik

Hoewel ik er erg aan moest wennen dat ik snel dikker word, merk ik dat ik er nu anders in sta. Positiever. Ik ben trots op mijn ronde vormen en vind het op dit moment eigenlijk best wel mooi. Ik omarm mijn dikke buik. Een zwangerschap is best een gegronde reden voor een dikke buik, dus ach…

En ja, de kans is groot dat ik er over een tijdje uitzie als een opgezet tonnetje. Het is wel duidelijk dat ik dik zal worden. Maar daar ga ik me nu niet druk om maken, want zover zijn we nog niet. Daar kan ik me eventueel druk om maken als het zover is. Voor nu geniet ik hier lekker van en voel ik liefde voor mijn groeiende buik.

13 juni 2018 0 comment

Denken en voelen Opvoeding

Ode aan mijn buren

written by Eline

Voor de derde dag op rij heeft onze dochter van 7 maanden 40 graden koorts. Gisteren had ik al met de huisartsenpost gebeld en zij gaven aan dat als het vandaag nog zo was, ik even contact op moest nemen met mijn huisarts. Ik had het vandaag overdag nog even aangekeken. Het is nu 16:00 uur en een half uur geleden is ze wakker geworden van haar middagslaapje. Ze kijkt mij suf aan en wil vooral graag tegen mij aan hangen. Als ik haar weer temperatuur, blijkt ze nog steeds 40 graden koorts te hebben. Ik bel naar de huisarts en moet langskomen voor 17:00 uur. Inmiddels is het 16:15 uur. Mijn man is met onze oudste dochter boodschappen doen (met de auto) en heeft zijn telefoon niet bij zich. Ik weet heel even niet wat ik moet doen. Zonder auto kom ik met een baby met koorts niet bij de huisarts. Maar dan bedenk ik mij dat ik ook mijn buren kan proberen en gelukkig wil de buurvrouw mij naar de huisarts rijden.

Buren voordeel

We kunnen ons geen betere buren wensen. We wonen in een rijtje met vier huizen en eigenlijk hebben we met al onze buren goed contact. Het leuke is dat onze kinderen het ook goed met elkaar kunnen vinden. De buren naast ons hebben bijvoorbeeld een zandbak in de achtertuin, waarin de kinderen soms lekker zitten te spelen. De buren op de hoek hadden vorig jaar een groot zwembad in de tuin gezet waarin alle kids konden zwemmen. En wij? Tja, wij genieten daar heerlijk van mee. En als de kids dan uitgespeeld zijn en allemaal heerlijk liggen te slapen, zetten de volwassenen de avond nog even voort met een goed glas wijn of bier en een hoop sterke verhalen.

Rijtjeshuis

Wij vinden het belangrijk om goed contact te hebben met onze buren en onze dochters daarin ook voor te gaan. Wij willen ze laten zien dat je er voor je buren mag zijn, maar dat je ook om hulp mag vragen als je het zelf even niet weet. Uiteindelijk leef je in een rijtjeshuis ook dicht op elkaar. Je hoort elkaar in huis of als je in de tuin bent. Je ziet elkaar, soms ook op de mindere momenten.

Bloemetje

Niet zolang geleden was de buurvrouw aan de overkant van ons straatje gevallen en lag ze in het ziekenhuis. De buurman van de hoek kwam toen met het leuke idee om samen (met onze drie huizen) een bloemetje aan haar te geven. De buurvrouw naast ons wilde het bloemetje wel kopen, wat we met elkaar betaalden. De buurvrouw die was gevallen was erg dankbaar. Ze had niet verwacht dat wij dit zouden doen. Juist door dit bloemetje is het gesprek op gang gekomen.

Elkaars tuintjes sproeien

Het is fijn om gezellige buren te hebben en om het leuk te hebben met elkaar. Het is nog fijner wanneer je ook wat aan je buren hebt als het wat minder gaat. Al is het maar een praatje in de voortuin tijdens het sproeien van de tuin. Ik vind het mooi om te zien hoe we er voor elkaar zijn en omzien naar elkaar. Hoe we met elkaar meeleven en er voor elkaar zijn. Dit is wat wij onze dochters ook mee willen geven. En wat ons betreft, is het waar wat ze zeggen: beter een goede buur, dan een verre vriend.

6 juni 2018 0 comment

Denken en voelen Sport en beweging Zwangerschap

Sporten tijdens de zwangerschap

written by Siwoh

Voor mijn zwangerschap was ik best actief. Ik liep zeker 10.000 stappen per dag, vaak het dubbele. Ik deed twee á drie keer per week hardlopen en zo’n drie keer per week krachttraining. Toen ik mijn zwangerschap bekend maakte, kreeg ik regelmatig te horen dat ik het nu rustig aan moest doen met sporten. Een zwangerschap en sporten zouden niet samengaan, het zou slecht zijn voor het kind. Vooral buikspieroefeningen werden me afgeraden.

Gewoon lekker sporten

Laat ik beginnen met: wat een onzin. Sporten tijdens de zwangerschap heeft juist veel voordelen, zowel voor jezelf als voor de baby. Het zorgt er bijvoorbeeld voor dat je makkelijker blijft bewegen als je buik groter en zwaarder wordt. Tijdens de bevalling werkt het in je voordeel als je fit bent en na de bevalling herstel je makkelijker. Regelmatige beweging zorgt daarnaast voor een goede doorbloeding naar de placenta. Dus wat nou stoppen met sporten?

Ik wil wel benadrukken dat ik in deze blog uitga van een zwangerschap van een eenling, zonder complicaties.

Wat niet doen

Hoewel sporten tijdens de zwangerschap erg goed is, zijn er wel een paar dingen waar je rekening mee moet houden.

Als je voor de zwangerschap niet sportte, ga daar dan niet aan beginnen tijdens de zwangerschap. De zwangerschap is niet het moment om het sporten op te bouwen. Doe het in dat geval rustig aan en ga wandelen of zwemmen.

Een aantal sporten wordt afgeraden tijdens de zwangerschap: contactsporten, duiken, sporten waarbij je hard kunt vallen (skiën, skaten e.d.) en paardrijden.

Tot slot moet je voorkomen dat je buitenadem en oververhit raakt. Blijf dus onder je maximale inspanningsniveau sporten.

Sporten in het eerste trimester

In het eerste trimester van de zwangerschap kun je in principe blijven sporten zoals je dat gewend was. Gewoon blijven hardlopen en buikspieroefeningen doen. Ja, ook de buikspieroefeningen kunnen gewoon.

Het kan zo zijn dat het sporten niet zo lekker gaat, vanwege vermoeidheid en/of misselijkheid. Het blijft natuurlijk belangrijk om goed te luisteren naar je lichaam. Pas eventueel je trainingen aan. Sport bijvoorbeeld minder intens als je sneller buiten adem bent of sport op een ander tijdstip als je last hebt van ochtendmisselijkheid.

Zelf was ik in het eerste trimester enorm vermoeid en beperkte de misselijkheid zich helaas niet tot de ochtend. Hardlopen deed ik zo nu en dan, ik had er de puf niet voor. En door de misselijkheid moest ik er niet aan denken om buikspieroefeningen te doen. Wandelen deed ik wel dagelijks, maar ik maakte aanzienlijk minder stappen dan normaal gesproken.

Ik had er vooral mentaal veel moeite mee dat het sporten niet lukte. Ik was gewend om erg actief te zijn, maar had er nu echt de energie niet voor. Dat was niet volgens planning. Ik wilde actief blijven tijdens de zwangerschap. Mijn hoofd en mijn lijf zaten dus niet op één lijn. Maar zoals ik al zei, is het belangrijk om naar je lichaam te luisteren. En mijn lichaam vroeg om rust. Ik probeer er trots op te zijn dat ik mijn lichaam de rust hebt gegund waar het om vroeg en niet teleurgesteld te zijn in mijn gebrek aan beweging.

Sporten in het tweede trimester

Bij mij is nu het tweede trimester van de zwangerschap aangebroken. Sinds een aantal weken merk ik dat ik meer energie terugkrijg en dat ik minder misselijk ben. Langzaamaan ben ik weer begonnen met wat krachttraining. Ik train weer de buikspieren, maar ook de billen en benen. Deze spieren moeten namelijk extra gewicht gaan dragen.

In het tweede trimester moet je bij het trainen van de buikspieren wel even opletten. Vanaf het tweede trimester mag je namelijk niet meer de rechte buikspieren trainen. Dus geen crunches of sit-ups meer. De dwarse of schuine buikspieren kun je gewoon blijven trainen. Zelf doe ik graag dumbbell side bends en de side plank.

Met het hardlopen doe ik het rustig aan. Sinds ik zwanger ben, geniet ik daar minder van. Ik geef momenteel een beginnerstraining en dat vind ik wel prettig. Dat is voor mij makkelijk vol te houden en dan blijf ik toch in beweging.

Ik heb gelezen dat hardlopen na vijf maanden zwangerschap wordt afgeraden, maar ik heb vaker gelezen dat je gewoon kunt blijven hardlopen zolang het comfortabel blijft. Hieruit maak ik op dat het ook met het hardlopen belangrijk is om naar je lichaam te luisteren en seintjes/pijntjes niet te negeren. De kans is anders dat je last krijgt van je banden.

Bij twijfel is het verstandig om contact op te nemen met de verloskundige en om advies te vragen. Zelf vind ik het sowieso prettig om mijn sportactiviteiten te overleggen met de verloskundige.

2 juni 2018 0 comment

Newer Posts

Older Posts