Op social media lees ik vaak dat moeders er op tegen zijn om hun baby te laten huilen, omdat dat slecht zou zijn voor de ontwikkeling van het kind. Staan die moeders direct paraat zodra de baby huilt? En ben je dan een slechte moeder als je jouw baby wel laat huilen?
Er was een periode dat ik Noura om 19.00 uur op bed legde en zij direct sliep. Die luxe is helaas voorbij. Opeens had ze besloten dat ze het helemaal niet leuk vindt om te gaan slapen. Het vechten tegen de slaap werd een dagelijks ritueel.
Je hebt huilen en je hebt huilen
Ik ben er geen voorstander van om haar te laten huilen. Ik heb de wetenschappelijke onderzoeken niet gelezen, maar het voelt voor mij gewoon niet goed om haar te laten huilen. Inmiddels ken ik wel haar verschillende manieren van huilen. In bed heeft ze over het algemeen drie huiltjes. Ik noem ze nu even: de zeurende huil, de mopperende huil en de “echte” huil.
Laten huilen
Ik vind het belangrijk dat Noura een manier vindt om zelf in slaap te komen. Als zij niet direct in slaap valt als ik haar op bed leg, ga ik op de stoel naast haar bed zitten. Als ze zeurend of mopperend huilt, laat ik haar huilen. Zij krijgt zichzelf dan in slaap door eerst aan haar knuffel en dan aan haar eigen haar te friemelen. Zodra zij op haar linkerzij gaat liggen, duurt het niet lang meer voordat zij slaapt.
Troosten
Als ze “echt” huilt, probeer ik haar eerst te troosten terwijl ze in bed ligt. Door over haar bolletje te aaien, over haar rug te wrijven of een hand op haar rug te leggen. Als dat niet helpt, haal ik haar uit bed en geef ik haar nog wat borstvoeding.
Soms twijfelde ik of mijn aanpak goed is, maar de laatste tijd lijkt het zijn vruchten af te werpen. Ze valt telkens sneller in slaap. Soms hoef ik er niet eens bij te zitten. Nu maar hopen dat deze lijn zich voortzet…