Tag:

nijmeegse vierdaagse

De Nijmeegse Vierdaagse: wel of niet meedoen?

written by Siwoh

Vorig jaar liep ik voor het eerst de Nijmeegse Vierdaagse. Sinds maandag kun je jezelf weer inschrijven. Omdat ik de Vierdaagse vorig jaar heb uitgelopen, ben ik verzekerd van deelname. Als ik me inschrijf.

Toen ik vorig jaar de Vierdaagse uitliep, vroegen mensen mij al snel of het voor herhaling vatbaar was. Mijn eerste reactie was dat het er voor mij voorlopig niet in zat. Niet omdat ik het niet leuk vond, in tegendeel. Ik vond het een super ervaring. Maar het lopen van 160 km in vier dagen vraagt de nodige voorbereidingen. Of je nou gewend bent om veel te lopen of niet. De Nijmeegse Vierdaagse loop je niet zomaar even.

Trainen

Om vier dagen achter elkaar zo’n grote afstand te lopen, moet je trainen. Tenminste, dat is wel zo verantwoord. Je spieren moeten wennen aan het lopen van lange afstanden en daar sterk genoeg voor worden. Ook is het belangrijk om voldoende conditie op te bouwen. En niet te vergeten: je looptechniek. Als je grote afstanden wandelt, is het belangrijk om een goede looptechniek te hebben. Je houding en de stappen die je zet, bepalen voor een groot deel hoe jouw wandelingen verlopen.

Tijd

In al die trainingen gaat aardig wat tijd zitten. Doordeweeks 2 x 1 á 1,5 uur en in het weekend de lange afstanden. In het begin zijn dat afstanden van 5 km en 7,5 km. Daar doe je 1 á 1,5 uur over. Maar als je traint voor 4 x 40 km lopen de trainingsafstanden natuurlijk op. Over 40 km doe je zo’n acht uur. Ik tenminste. Daar komt bij dat je ook een paar keer oefent om twee dagen achter elkaar te wandelen. Je begrijpt dat er flink wat tijd zit in het trainen voor de Nijmeegse Vierdaagse. Kostbare tijd die ik persoonlijk wel bereid ben om te besteden aan wandelen. Ja, ik heb het er voor over.

Verleden oktober/november liep ik naar mijn werk en besloot ik om er weer voor te gaan. ‘Ik ga die Vierdaagse weer lopen. Ik ga het doen!’ zei ik tegen mezelf. En toen kwamen Marcel en ik een huis tegen dat we graag wilden kopen. Dus dat deden we.

Geld

Bij het lopen van de Nijmeegse Vierdaagse ben je niet alleen geld kwijt aan de inschrijvingskosten. Wat dacht je van goede schoenen? Comfortabele kleding? Eten en drinken voor onderweg? Verblijfskosten? Het kost echt wel wat om 160 km te wandelen. En dat geld steek ik momenteel liever in ons huis.

Marcel zegt altijd: ‘Je kunt je geld maar één keer uitgeven.’ En dat is waar. Dus in december, toen we tekenden voor ons nieuwe thuis, besloot ik om de Nijmeegse Vierdaagse dit jaar niet te lopen. Maar mocht jij besluiten om er wel voor te gaan, dan wens ik jou veel succes en nog meer plezier. Wandel door het leven en praat met iedereen…

5 februari 2020 0 comment

Sport en beweging

Mijn eerste Nijmeegse Vierdaagse

written by Siwoh

Vier keer 40 km wandelen. Wie doet dat?? Ik dus. Dit jaar liep ik hem voor het eerst: de Nijmeegse Vierdaagse. Waarom ik hem liep? Dat vroeg ik mezelf ook regelmatig af tijdens het wandelen.

Al een paar jaar stoeide ik met het idee om een keer de Nijmeegse Vierdaagse te wandelen. Ik hoorde verhalen over hoe bijzonder die Vierdaagse wel niet is, dat het één groot feest is. Dat wilde ik ook ervaren. Je weet pas echt hoe het is als je het hebt ervaren.

Inschrijving

Dus ik schreef me in voor de Vierdaagse van 2018. Omdat het aantal inschrijvingen hoger lag dan het aantal beschikbare startbewijzen, nam ik deel aan een loting. Helaas was ik uitgeloot en kon ik dus niet deelnemen aan de Vierdaagse. Achteraf bleek dat goed uit te komen, vanwege mijn zwangerschap.

Voor de Vierdaagse van 2019 pakte ik het anders aan. Je bent namelijk verzekerd van deelname als je inschrijft via Via Vierdaagse. Dat is een voorbereidingsprogramma voor mensen die de Nijmeegse Vierdaagse nog niet eerder hebben uitgelopen. Dus toen de inschrijving van Via Vierdaagse van start ging, zat ik klaar achter mijn laptop en zorgde ik dat ik er op tijd bij was. Ik schreef me in voor de Nijmeegse Vierdaagse.

Voorbereidingen

In december 2018 beviel ik van Noura. In januari 2019 pakte ik het wandelen weer op en bouwde ik rustig op vanaf 5 km. Voor de lange afstanden, die ik in de weekenden liep, volgde ik het trainingsschema van Via Vierdaagse. Op een gegeven moment liepen de afstanden aardig op en was ik dus ook langer onderweg.

Toen ik met afstanden van 30 km zo’n 6 uur onderweg was, begon ik ook vroeger met wandelen. Anders had ik niets meer aan mijn dag en moest Marcel de volledige zorg voor Noura op zich nemen. Dat vond ik niet eerlijk. Dus ik zette mijn wekker om 05.00 uur, werkte ik mijn ontbijt naar binnen terwijl ik kolfde, en probeerde ik om 06.00 uur de deur uit te gaan. Heel heftig voor iemand die geen ochtendmens is en gebroken nachten heeft vanwege een baby die niet doorslaapt. Maar hey, je moet er iets voor over hebben.

Verblijf

De dag voordat de Vierdaagse begon, bracht Marcel mij naar Nijmegen. Ik moest mijn startbewijs ophalen en maakte kennis met het gastgezin waar ik verbleef tijdens de Vierdaagse. Annemarie woont al vele jaren in Nijmegen en verzorgde mij tijdens mijn verblijf. Zij stelde een slaapkamer voor mij beschikbaar en verzorgde mijn eten. ’s Ochtend was de tafel voor me gedekt en ’s avonds maakte ze voedzame maaltijden klaar. Dankzij Annemarie kreeg ik de voedingsstoffen binnen die ik nodig had om 160 km te wandelen. Ik had er niet aan moeten denken om na 40 km wandelen zelf mijn eten te verzorgen. Dat had niks geworden.

Introvert en 44.000 mensen

Man, wat vond ik het spannend. Ik geloof dat ik van tevoren twee weken in spanning heb gezeten. Ik wist niet wat ik kon verwachten van de Vierdaagse, alleen dat het zwaar zou zijn. Ik zag er ook wel tegenop. Zou ik het wel halen?

Ik wist dat ik met veel mensen liep, meer dan 44.000 mensen. Maar van tevoren ik kon me er geen voorstelling van maken wat wandelen met 44.000 mensen nou eigenlijk inhoudt. Ik kwam er dus achter dat dat inhoudt dat je blij bent als je je armen eens kunt strekken zonder iemand aan te raken. Dat er altijd wel iemand in de buurt is om mee te praten. Dat als je ook maar een beetje voelt dat je binnenkort naar het toilet moet, je bij het eerstvolgende toilet direct in de rij moet gaan staan. Een toilet in zicht betekent niet dat je eindelijk kunt, je zult nog even moeten wachten. Ik kwam er ook achter dat als je met zo veel mensen loopt, je niet even van de linkerkant van het pad naar de rechterkant loopt. Nee, dan loop je mensen voor de voeten en is de kans groot dat mensen op je hielen staan. Dus ook voor het oversteken van het pad, moet je de tijd nemen.

Ik ben een introvert persoon en van tevoren wist ik niet hoe ik het zou vinden om met zo’n enorme massa op pad te zijn en om zo veel mensen langs de kant te zien. Nu heb ik wel momenten gehad dat ik moeite had met de drukte, als ik moe was en er doorheen zat. Maar eigenlijk heb ik er vooral heel veel uit gehaald. Op momenten dat ik het zwaar had, liet ik me meenemen door de stoet. Ik liet de stoet leidend zijn en liet de boel verder over me heen komen. En de energie van de mensen aan de kant is gewoon hartverwarmend. Van ’s ochtends tot ’s middags heb ik high fives, positieve woorden en snacks mogen aannemen. Zo enorm hartelijk. Daar krijg je energie van.

Kolven

Noura krijgt nog borstvoeding en ik was niet van plan om daar mee te stoppen. Dus enkele maanden voor de Vierdaagse begon ik met het invriezen van afgekolfde borstvoeding. Tijdens de Vierdaagse kolfde ik ook. Ik zocht dan een rustig plekje op (ja, dat is mogelijk met zo veel mensen) en gebruikte een voedingsdoek om mezelf te bedekken. Dat ging prima. Een enkeling had door dat ik aan het kolven was. Alleen vrouwen trouwens. De afgekolfde melk gooide ik weg. Ik kolfde puur om de borstvoeding op gang te houden.

Het verloop van 160 km

Op dag 1 was ik op de helft voordat ik er erg in had. Op dag 2 duurde de werkelijkheid veel langer dan in mijn hoofd. Het viel me telkens tegen hoe ver ik pas was. Dag 3 vond ik fysiek zwaar, vanwege de heuvels en de warmte. Maar mentaal was ik een stuk sterker dan de dag ervoor. Dag 4 was ik me er van bewust dat het de laatste dag was dat ik onderdeel was van zo’n bijzondere gebeurtenis. Ik genoot nog een laatste dag van alle positiviteit om me heen. De laatste loodjes wegen wel het zwaarst en bij de laatste 10 km zat ik er helemaal doorheen.

Je begrijpt dat ik zo enorm blij en opgelucht was toen ik de finish naderde. En trots. Trots dat ik 160 km had gewandeld. Maar ook zo blij en opgelucht dat ik mijn schoenen uit kon doen.

24 juli 2019 0 comment

Buiten Sport en beweging

4 ongemakken bij lange wandelingen

written by Siwoh

In juli loop ik voor het eerst de Nijmeegse Vierdaagse. Tenminste, daar ben ik sinds januari voor aan het trainen. In de weekenden loop ik de lange afstanden en inmiddels zit ik aan de 30 km. Super tof, maar dat brengt wel wat ongemakken met zich mee…

Hoor de haan kraaien

Sinds een tijdje ga ik om 06.00 uur de deur uit om te wandelen. Dat doe ik echt niet voor mijn plezier, want ik ben totaal geen ochtendmens. Tel daar een baby met gebroken nachten bij op en je begrijpt mijn punt. Maar ja, als ik nog iets aan mijn dag wil hebben, zit er niets anders op. Over 30 km doe ik zo’n zes uur. Dat neemt wel wat tijd in beslag. Dus zet ik in het weekend mijn wekker om 05.00 uur. Dan houd ik nog wat tijd over voor de was en de rest van de huishouding, urgh.

Een koe is er niets bij

Noura geef ik nog steeds borstvoeding. Als zij moet eten als ik aan het wandelen ben, geeft Marcel haar de fles. Daar moet ik dus voor kolven. Aangezien ik doordeweeks 2,5 dag buiten de deur werk, waarvoor ik ook kolf, kolf ik wat af in een week. Daar komt bij dat ik ook alvast melk moet invriezen voor als ik in juli de Vierdaagse loop en van huis ben.

Als ik zes uur aan het wandelen ben, moet ik tussendoor kolven. Anders is het echt niet te doen en is het wachten op een melkexplosie. Daar gebruik ik een voedingsdoek voor. Pompen op mijn tetten, doek eroverheen en gaan met die banaan. Tja, je moet er iets voor overhebben.

Geestdodend

Ik heb altijd veel gewandeld. Lekker mijn hoofd legen en genieten van de omgeving, vooral in de natuur. Heerlijk. Maar na een paar wandelingen van vier uur en meer, ga je daar toch een beetje anders tegenaan kijken. Mijn hoofd is leger dan leeg en ik heb mezelf al vijf keer hetzelfde verhaal verteld.

Boodschapjes

Ik krijg regelmatig de vraag hoe ik dat doe als ik moet plassen. Nou, als er een toilet in de buurt is, ga ik daar natuurlijk lekker op zitten. Maar tot nu toe heb ik dat geluk niet gehad en loos ik mijn plasjes heel asociaal in de bosjes. Ik moet zeggen dat ik tegenwoordig al blij ben als ik bosjes in de buurt zie als ik moet plassen. Ik loop ook vaak op stukken waar je niet ongezien kunt plassen. En om nou open en bloot een plasje te plegen, gaat ook mij te ver.

Een belangrijke tip die ik je wil meegeven, is dat je echt je grote boodschap moet doen voordat je de deur uitgaat. Wandelen stimuleert namelijk de spijsvertering. Onderweg plassen is één ding, maar buiten moeten poepen… Shit, je moet er toch niet aan denken.

22 mei 2019 0 comment