Mijn zoon (Bradley, 15 jaar) speelt basketbal. Vorige week had hij met zijn team een wedstrijd. Ik schrok van de onsportiviteit bij een aantal spelers en de coach van de tegenpartij.
Vorige week speelde Bradley met zijn team de eerste wedstrijd van de huidige competitie. Toen ik hem vroeg naar zijn verwachtingen, zei hij te verwachten dat ze het niet makkelijk zouden krijgen. Het viel dus heel erg mee dat onze jongens de eerste punten maakten en al snel voor stonden in de wedstrijd.
Onnodig fel spel
Ik vond twee jongens bij de tegenpartij erg agressief spelen. Ze speelden onnodig fel. Er werd bijvoorbeeld overbodig geduwd. Op een gegeven moment gaf één van onze jongens iemand van de tegenpartij een duw, uit irritatie.
Hoewel ik zijn irritatie begreep, vond ik het terecht dat beide jongens op de bank moesten afkoelen. Bij een sportwedstrijd kunnen de gemoederen hoog oplopen en daar moet je als speler mee leren omgaan.
Karatetrap
Tijdens een time-out zag ik spelers van de tegenpartij schoppende gebaren maken. Zouden ze nu echt zo vies gaan spelen?
Ja, dat gebeurde dus. In de loop van de wedstrijd gaf een jongen van de tegenpartij één van onze jongens een karatetrap. De verontwaardig onder het publiek was hoog. Waar haalde hij het vandaan om dat te doen? Hij moest heel snel van het veld worden gehaald.
Maar hij hoefde niet van het veld. De wedstrijd ging door en de jongen die een karatetrap uitdeelde, mocht gewoon verder spelen. Dat kun je toch niet geloven? Die jongen hoorde verdorie op de bank te zitten.
Onsportieve coach, verontwaardigde ouders
Zelfs een moeder van de tegenpartij was gepikeerd over de situatie. Zij liep naar de coach van hun jongens om duidelijk te maken dat zij het er niet mee eens was dat de speler nog in het veld stond, maar hij gaf geen gehoor. Zij bleef niet verder kijken bij de wedstrijd. Ze vond het gewoon echt niet kunnen.
Bij basketbal geven de teamleden iedereen een hand na afloop van een wedstrijd: de tegenpartij, de scheidsrechters, de puntenteller en de timer. De coach van de tegenpartij weigerde om de scheidsrechter een hand te geven. Ongeacht de reden daarvoor, vind ik dat een slecht voorbeeld naar zijn spelers toe. Als coach heb je een voorbeeldfunctie en hoor je te laten zien dat je respectvol met elkaar omgaat.
Na afloop van de wedstrijd heeft een ouder van de tegenpartij de coach aangesproken uit naam van de aanwezige ouders. Hij bedankte hem dat hij bereid was om het team te coachen, maar dat ze het een schaamteloze vertoning vonden. Ze hadden het team nog nooit zo agressief zien spelen.
Petje af voor de ouders.