Haasten vind ik echt verschrikkelijk. Opgejaagd doen wat je moet doen, om maar niet te laat te komen. Afschuwelijk vind ik dat. Toch krijg ik het om de één of andere reden altijd voor elkaar om te moeten haasten, vooral in de ochtend. Maar het haasten mag wel baten, want ik ben zelden te laat op een afspraak. Tenminste, voordat ik een baby in mijn huishouding had. Tegenwoordig is het eerder regel dan uitzondering dat ik te laat verschijn op een afspraak. Maar met baby’s of kleine kinderen zijn er toch wel hele legitieme redenen om te laat te komen…
Poepluier
We zijn klaar voor vertrek: ik heb mijn jas en schoenen aan, zij heeft haar jas en schoenen aan en haar mutsje op. Mijn tas staat klaar. Haar tas staat klaar inclusief luiers, billendoekjes, spuugdoekje, extra kleding en speen. De kinderwagen staat klaar. De hond zit in zijn bench. De verwarming is uit. Check, check, check. Nog even haar jasje dichtdoen en dan kunnen we gaan.
Prrrrt klinkt er uit haar luier, terwijl ze me aankijkt met een blik die zegt dat ze nog niet klaar is. Oke, ik stuur een berichtje dat we wat later zijn…
Gebroken nacht
Als na een gebroken nacht de wekker om half zeven gaat, draai ik me nog een keer om. En geloof me, dat doe ik zonder er ook maar bij stil te staan dat het dan wel heel krap aan wordt met de tijd. Als ik er om half 2, 4 uur en half 6 al uit ben geweest, doet die wekker me zeer weinig en pak ik zeker nog een half uur slaap. Totdat ze om 7 uur weer komt en ik mezelf uit bed sleep voor een bak koffie. Cafeïnevrije koffie, want ja: borstvoeding. Dus verwacht niet opeens een boost. Nee, rustig aan please.
Schoenen drama
Menig ouders heb ik erover gehoord: het schoenen drama. Bij vertrek besluit kindlief dat het geen schoenen aan wilt. Schoenen? Nee, vandaag niet. IK-WIL-GEEN-SCHOENEN-AAN-! Dan belandt je in een mondelinge strijd of probeer je schoenen aan te trekken bij een trappelend kind. Dus kom je aan op de afspraak met een schoenloos kind of kun je beter even bellen dat je wat later bent dan afgesproken.
Kerkklokken
Laatst hadden Christina en ik een overleg in het kader van ons 50-dingen boek. De afspraak was om 10 uur in de bibliotheek, tegenover de kerk. Om 10.05 uur zat ik met de anderen aan tafel, maar Christina ontbrak. Ik belde haar om te vragen of ze al in de buurt was: “Ja sorry, ik kom nu aanlopen. Zoey wilde de kerkklokken horen.” Tsja, geef d’r eens ongelijk.
Nooit genoeg tijd
Natuurlijk kunnen we rekening houden met alle ongein die op ons pad kan komen en gewoon wat eerder van huis gaan. Maar ik heb gewoon niet altijd zin om 2,5 uur eerder van huis te vertrekken. En niet omdat ik andermans tijd niet kostbaar vind, maar omdat ik mijn eigen tijd ook kostbaar vind. Dus neem ik het maar voor lief en laat ik jullie alvast weten: de kans is groot dat ik bij onze afspraak iets later ben dan afgesproken.